Це не радість, це всього лиш істерика…
Від того, що нарешті все із памяті стер…
Це не образа…це безглузда ілюзія…
біль, який не втамує жодна поезія…
Це не слабкість…це вічна байдужість…
Марна віра…та награна схожість…
Це не щастя…це незграбна фантазія..
деградація душ…амнезія….
(с) Наталія Атлас