Як добре те, що смерті не боюсь я
і не питаю, чи тяжкий мій хрест.
Що вам, богове, низько не клонюся
в передчутті недовідомих верств.
Що жив-любив і не набрався скверни,
ненависті, прокльону, каяття.
Народе мій, до тебе я ще верну,
і в смерті обернуся до життя
своїм стражденним і незлим обличчям,
як син, тобі доземно поклонюсь
і чесно гляну в чесні твої вічі,
і в смерті з рідним краєм поріднюсь
***
It's good indeed I have no fear of death
And do not ask how heavy is my cross
And do not bow to all of you, oh Honour
While waiting for a come of unknown path
I lived, and loved and shared with people good
No hate, or curse, confession in my mind was
Oh Fellow-countryman, I will come back to you
I'll turned to be alive just after being kept in hands of death
With all the agony and with still pure face
I will be like a son, I'll bow up to my toes for you
With honesty I'll look into sincere eyes
And will embrace with death on land I love for true.